ویزا یا روادید گواهی است مبنی بر اینکه فرد اجازه ورود به کشور و یا گذر از کشور را دارد. ویزا معمولاً دارای محدودیت هایی است از جمله زمان اقامت، تعدد رفت و آمد و یا حق کار در کشور مورد نظر.
ویزا یا روادید توسط افسر مهاجرت در لحظه ورود تایید می شود و در صورت لزوم هر زمان می تواند لغو شود. به صورت معمول ویزا در غالب برچسب یا مهر روی گذرنامه فرد زده می شود. به طور کلی می توان گفت ویزای داخل پاسپورت دربردارنده هدف سفر، مدت مجاز اقامت و مهلت ورود به کشور مورد نظر می باشد.
ویزای حرکت آزاد : در این حالت متقاضی می تواند در کشور مورد نظر اقامت، کار و یا تحصیل کند و تفاوتی بین شهروندان دو کشور نیست.
ویزای لغو روادید (بدون ویزا) : در این حالت معمولاً متقاضی برای سفرهای کوتاه مدت نیازی به ویزا ندارد.
ویزا در بدو ورود : این نوع ویزا که به صورت معمول برای سفرهای کوتاه مدت است، هنگام ورود متقاضی برای او ویزا صادر می شود.
ویزا از مبدا : در این حالت، متقاضی باید در کشور خود اقدام به اخذ ویزا کند و پروسه ای زمان بر و نیازمند مدارک معتبری می باشد.
در این بین برخی مکان ها در دنیا هستند که به صورت کلی سفر ممنوع هستند به عبارتی، کشورهای مبدا و مقصد به طور کلی سفر اتباع همدیگر را ممنوع می کنند. این امر بیشتر به دلایل امنیتی و سیاسی رخ می دهد، به عنوان مثال اتباع ایرانی حق سفر به اسرائیل را ندارند. البته این امر نباید با توصیه های امنیتی اشتباه گرفته شوند! به عنوان مثال در سال 2015 وزارت امور خارجه بریتانیا به شهروندان خود توصیه کرد از سفرهای غیرضروری به ایران خودداری کنند ولیکن سفر از طرف هیچ کدام از کشورهای ایران و بریتانیا ممنوع نشده بود.
